Hoewel personeelstekorten een rol spelen, wijst Wallage op een dieperliggend probleem: het systeem van zorginkoop. “Er zijn relatief veel psychiaters en psychologen in Nederland. Toch ontstaan er wachtlijsten omdat niet alle zorg wordt ingekocht. Dat is een politieke keuze.”

Wallage gebruikte als metafoor: een trein die leeg lijkt, maar waar jij niet in mag omdat er geen plek voor je is gereserveerd. Zo werkt het ook in de GGZ: er is vaak wel capaciteit, maar als je verzekeraar geen plek meer heeft ingekocht, moet je wachten.

Veel mensen weten bovendien niet dat ze recht hebben op zogeheten zorgbemiddeling: hulp van de verzekeraar om elders sneller zorg te krijgen. Toch levert die bemiddeling lang niet altijd resultaat op, omdat alleen gekeken wordt naar gecontracteerde aanbieders.

“Het systeem is voor verzekerden erg ondoorzichtig. Je weet niet hoeveel zorg is ingekocht of wat dat betekent voor je wachttijd. En hoe kun je dan een goede keuze maken voor een zorgverzekeraar?”

De uitzending maakt duidelijk dat de zorgplicht van verzekeraars vaak niet wordt nageleefd. Transparantie over inkoop en betere voorlichting over zorgbemiddeling zijn hard nodig.