Zoals we hebben gezien tijdens de corona-uitbraak, vormt de snelle wereldwijde verspreiding van ernstige infectieziekten een groeiend risico. De EU heeft geleidelijk meer bevoegdheden gekregen bij het aanpakken van dergelijke grote crises, maar de constitutionele waarborgen binnen het EU-recht zijn niet in hetzelfde tempo meegegroeid met deze toegenomen rol van de EU. In noodsituaties op het gebied van de volksgezondheid neemt de macht van uitvoerende besluitvormers exponentieel toe vanwege de noodzaak tot snelle oplossingen. Tegelijkertijd vereisen deze beslissingen – gezien de gevoeligheid van individuele rechten op het gebied van gezondheid, zoals gegevensbescherming of het recht om een behandeling te weigeren – een nauwkeurige afweging tussen de bescherming van de bevolking en het waarborgen van individuele rechten.